Schilderijen

De zoektocht, naar eenvoud en essentie, bij de keramische sculpturen zet zich in de schilderijen voort: in de lijnvoering, stilistische vormentaal en pover kleurgebruik. Het zijn als het ware foto's van kleiwerken. Ze bevatten dezelfde obsessieve thematiek, waarbij de onderwerpen tot een gelijkaardige mystieke beeldtaal verworden: illusies van stenen, monolieten, mijlpalen, grenspalen, tumuli...

De technische aanpak, de rudimentaire, pastueuze schilderwijze, van laag over laag, verraden de sculpteur achter de schilder. De matière van de verf suggereert de keramiek, wordt omzeggens klei. Het schilderen wordt boetseren en de kleuren gloeien als het vuur van de oven.

De elementaire ritmiek, de monotone herhaling, werpt zich op als blikvanger en eist  aandacht en plaats in de ruimte op. De eenheid van het geheel wordt gevormd door de assemblage van de deelelementen.

"In de herhaling trachten een bevestiging  te vinden."

Les Ancètres: Een uitgebalanceerde compositie van verschillende formaten, met eenzelfde iconisch beeld, wordt een stamboom van verwantschap in vorm en kleur. Men voelt de vurige kleuren van de keramiekoven in werking.